Deel twee van mijn divemaster serie richt zich op het duiken zelf in Komodo. Of je nu denkt aan duiken in een duikresort, of een liveaboard met de vele operators die in Komodo beschikbaar zijn, je zult ongetwijfeld vertrekken met de beste herinneringen. Duiken in Komodo is anders dan waar ik ook geweest ben. De bergen, de koralen, de enorme overvloed aan zeeleven, MANTAS, en gewoon op een plek zijn die ver weg is van de commercialisering van de duikindustrie maakt deze plek uniek. Het is het beste duiken dat ik tot nu toe gedaan heb, en de volgende beste plek komt niet echt in de buurt.
Na rijp beraad koos ik voor Komodo National Park, Indonesië, nadat een vriend lovend had gesproken over een liveaboard die hij had gedaan. Ik had tot op dat moment nog niet in Zuidoost-Azië gedoken, maar wist altijd al dat het de beste duikstekken ter wereld had. Komodo zelf is een absoluut adembenemende groep eilanden ongeveer 500 km ten oosten van Bali. Het heeft een van de meest dramatische landschappelijke contrasten die ik ooit heb gezien tussen grimmig ruige hellingen van droge savanne, doornige groene begroeiing, stralend witte zandstranden en blauw water dat over koraal kabbelt. Het is een andere wereld vergeleken met de dichte tropische jungle van Bali.
Nadat ik op Google had gezocht naar “Komodo Divemaster”, klikte ik op de eerste link die tevoorschijn kwam en dat was Scuba Junkie Komodo. De kosten van de Divemaster Stage bedroegen 19 miljoen Rupiah (~$1400) voor een cursus van een maand, inclusief eten en accommodatie in hun resort, ver weg van de hectiek van de stad.
Dat is een absolute bodemprijs. Voor iemand die in NYC woont, geef ik in een maand meer geld uit aan eten en alcohol alleen, en New Yorkers zullen me steunen als ik zeg dat $1400 niet eens zo veel is. Dus om datzelfde bedrag te betalen om meerdere keren per dag te duiken, mijn professionele duikbrevet te halen, EN al het eten/accomodatie? Schrijf me maar in.
Carys, de lieftallige eigenaar van het resort samen met haar man Rohan, schreven me onmiddellijk terug en beantwoordden prompt alle vragen die ik had. Na het regelen van alle details, was ik opgewonden om naar Indonesië te vliegen en te beginnen!
OP WEG NAAR KOMODO
Komodo National Park, een groep eilanden in Indonesië, is vooral bekend omdat het de natuurlijke habitat is van de grootste hagedis ter wereld, de Komodovaraan. Het is ook bekend onder de duikersgemeenschap om een aantal van de beste duiken in de wereld te hebben, vooral als u Manta Roggen wilt zien.
Labuan Bajo ligt ten oosten van Bali en is het makkelijkst te bereiken door een vlucht van Bali naar Labuan Bajo te nemen. Labuan Bajo is een slaperig havenstadje op het eiland Flores, dat dient als uitvalsbasis voor alle duiken in het Komodo National Park. Labuan Bajo is een beetje een puinhoop. Het is er vies, lawaaierig en gewoon geen mooie plek om te zijn. De belangrijkste reden waarom mensen naar LBJ (Labuan Bajo) komen is om Komodovaranen te zien en te duiken, daarom hebben 90% van de liveaboards en duikoperators hun kantoren en hostels in de stad.
Garuda Indonesia, WingsAir, en Kal Star vliegen regelmatig van Bali naar Labuan Bajo. Toen ik met mijn WingsAir vlucht in Labuan Bajo aankwam, begroette Carys me in de stad en namen we een urenlange boottocht door de zee naar het resort.
SCUBA JUNKIE RESORT IN KOMODO
Het was liefde op het eerste gezicht. Het resort was precies waar ik op hoopte. Afgezonderd van de rest van de maatschappij, was het een rustiek oord, maar op de beste manier. Het is omgeven door palmbomen, bergen en strand. Het is prachtig gebouwd met veel hangmatten, bungalows (balen zoals ze ze noemen), en een gemeenschappelijke ruimte ontworpen met gerecycled hout en rieten dakbedekking. De bungalows zijn in de open lucht, en de perfecte plek om in slaap te vallen na een lange dag duiken.
Omdat het resort in het midden van nergens ligt, wordt alles op het resort gedaan. Er zijn lokale dorpjes op loopafstand, maar niet de toeristische catering soort met westerse stijl restaurants en bars. We aten al onze maaltijden in het resort, en ze waren geweldig maaltijden op dat. De chef-kok Rhian is een ster die elke avond heerlijke lokale gerechten klaarmaakte, samen met de beste verdomde Sambal (pikante saus) die ik ooit heb gehad.
Terwijl ik deze post schrijf, kwijl ik bij de gedachte aan die sambal omdat het zulke goede herinneringen oproept. Voor degenen die het niet aankunnen om zo lang van de maatschappij weg te zijn, ik ben een dag terug geweest naar Labuan Bajo om wat boodschappen te doen en daardoor ben ik het verblijf in het resort, weg van de vuile troep van Labuan Bajo, echt gaan waarderen.
De foto’s vertellen het allemaal. Het ligt op zo’n geweldige locatie naast een vissersdorpje, omgeven door bergen en oceaan. Er was zelfs een volledig verlaten strand op een korte wandeling over de heuveltop, voor het geval dit nog niet afgelegen genoeg was.
KOMODO DUIKEN
Eerste dag
Na aankomst in het resort, checkte ik in in de slaapzalen, en voor zover slaapzalen in een duikwinkel gaan, waren deze van topklasse. Omdat het bij de prijs van mijn divemaster cursus was inbegrepen, had ik geen klachten. Ik was behoorlijk moe op dit punt, na de vorige dag te hebben doorgebracht van mijn geweldige duiken in Sipadan, Maleisië naar Bali om middernacht, en dan de volgende ochtend om 7 uur te vliegen naar Labuan Bajo. Niettemin kwam ik hier om te duiken, dus duiken zal ik op mijn eerste dag doen.
Ik had geen uitrusting bij me (behalve een duikcomputer), dus ik heb wat tijd doorgebracht om vertrouwd te raken met de materiaalruimte. Nadat ik al mijn uitrusting had uitgezocht, deden we een kantduik voor het resort. Het huisrif is niet de meest pittoreske duikstek, zeker niet in vergelijking met de rest van Komodo, maar we zagen wel een aantal geweldige macro dingen dankzij een van de geweldige lokale DM’s, Fandi. Komodo staat bekend om zijn onvoorspelbare en vaak hectische stromingen en ik kreeg hier mijn eerste voorproefje. Het huisrif zou ook de basis vormen voor het karteringsproject, een vereiste van de DMT, dat ik later zal behandelen.
Scuba Junkie’s duikboot, de Birostris, tevens mijn thuis voor de komende maand, was een prachtige boot. Ze omarmden de oude school ontwerpen, niet anders dan veel van de andere boten in het Nationaal Park. Hij was groot genoeg om 20 mensen comfortabel te herbergen.
De eerste week ging als een waas voorbij. De eerste paar dagen waren gewijd aan “fundiving”, het leren kennen van het land. Met een korte briefing over de boot, dagelijkse taken en verwachtingen, schaduwde ik meteen andere Divemasters en Instructeurs. De boot had routinematig 5-10 klanten per dag, dus mijn hoofdtaak was om achter in de groep te hangen en te kijken hoe de DM’s gidsten en om de duikstekken te leren kennen.
Wow, het duiken in Komodo is absoluut ongelooflijk. Komodo National Park maakt deel uit van de Koraaldriehoek, een klein deel van de Stille Zuidzee dat de hoogste dichtheid van zeeleven ter wereld herbergt. De koralen waren niet van deze wereld. Gezond, levendig en overvloedig, ik was geschokt over hoeveel intenser mooi het was in vergelijking met de andere plaatsen waar ik heb gedoken. Het was zo schilderachtig dat dit was wat ik dacht dat duiken zou zijn, na alleen maar Nat Geo documentaires te hebben gezien.
Landschap van Komodo
Het landschap van Komodo onderscheidt zich ook van alle andere plaatsen. Het is een archipel van eilanden die voornamelijk bestaan uit grote rotsformaties en bergen die lijken op het Amerikaanse zuidwesten. Ik verwonderde me elke dag over het landschap omdat het niet het type plaats is dat je zou associëren met duiken van wereldklasse, maar dat deed het absoluut wel en dat maakte het nog verbazingwekkender. Ik was meteen gebiologeerd en een beetje ongelovig dat ik de volgende maand in deze contreien zou gaan duiken. Elke duiklocatie, of je nu van macro duiken of koraal duiken houdt, was van wereldklasse. Als ik mijn favoriete duikstekken moest kiezen voor eindeloze hoeveelheden prachtig koraal, waren Tatawa Besar, Siaba Besar en Batu Balong mijn favorieten.
Zonder twijfel is Komodo’s roem de Komodovaranen, de grootste levende hagedissen ter wereld die alleen op de eilanden Komodo en Rinca voorkomen. Maar hoe cool Komodovaranen ook zijn, ze doen eigenlijk helemaal niets. Voor de duikersgemeenschap is Komodo vereerd om zijn ongerepte duikmogelijkheden en overvloed aan Mantaroggen.
De beroemde stromingen van Komodo, samen met een overvloed aan pytoplankton, trekken Manta’s het hele jaar door naar hier. Er zijn twee soorten Mantaroggen, Manta Alfredi (rifmanta) en Manta Birostris (oceanische manta). Komodo is de thuisbasis van een van de grootste populaties Manta Alfredi. De manta ervaringen die ik hier had waren niet van deze wereld. Toen we de manta duikplaatsen naderden, konden we al tientallen manta’s aan de oppervlakte zien eten. Zo mooi als ze er vanaf de boot uitzagen, zo tienvoudig was het onder water.
Meer Manta’s!
Manta’s behoren tot de meest verbazingwekkende dieren in de wereld. Ik heb ze een maand lang dagelijks gezien, maar ik werd er nooit moe van. Manta’s zijn slimme vissen en ze zijn van nature net zo nieuwsgierig naar duikers als wij naar hen. Het protocol hier is als we een manta zagen en omdat de stromingen zo sterk waren, gingen we aan een rots hangen en keken hoe ze hun ding deden. Geen klachten van wie dan ook hier. De beste ervaring was wanneer de manta’s recht over me heen zwommen en je ten volle kon beseffen hoe massief en ongelooflijk deze dieren zijn. Ze zijn zo gracieus en krachtig onder water, dat één moeiteloze slag van hun vleugels hen voortstuwt in de hectische stroming.
Manta’s zijn zeer intelligente dieren en ze zijn van nature nieuwsgierig naar duikers, net zoveel als wij naar hen. Als ze vlak bij me zwommen, kon ik hun ogen naar me zien staren, proberend te analyseren wat ik was. Er was zelfs een gelegenheid waarbij dezelfde manta meerdere keren over me heen zwom en me uiteindelijk op mijn hoofd sloeg! Maak je geen zorgen, ik heb het overleefd en ik zou het zo weer doen.
De dag dat we meer dan 100 manta’s zagen.
En als klap op de vuurpijl, het meest waanzinnige wat ik ooit heb gezien tijdens het duiken. Voor degenen die gegarandeerd manta’s willen zien, is het natte seizoen de beste tijd van het jaar om te bezoeken (december tot maart). In het midden van een grote storm, dwaalden we af van Karang Makkasar (de belangrijkste manta duik) en kwamen terecht in een baai die wemelde van de eindeloze manta’s. We raakten de tel kwijt na ongeveer de honderdste manta. Dit soort dingen zie je niet zo vaak, maar we hadden geluk.
Want ik kan het niet vaak genoeg zeggen, als je met manta’s wilt duiken, ga dan naar KOMODO!!! Wat betreft prijs, toegankelijkheid, kwaliteit van het duiken, en de overvloed aan manta’s, is Komodo misschien wel ongeëvenaard in de wereld. Als er concurrentie is, laat dan alsjeblieft een reactie achter en laat het me weten! Alleen al het aantal manta’s dat ik heb gezien en het soort interacties dat ik met ze heb gehad, zullen ervoor zorgen dat ik voor altijd naar Komodo zal terugkeren.
Neem het niet alleen van mij aan, er waren genoeg klanten tijdens mijn verblijf hier die manta maagden waren en er is geen duidelijkere blik van geluk dan na een duik of twee op Karang Makkasar. Dus met dat gezegd, meer foto’s van manta’s gewoon omdat:
Macro Duiken In Komodo
Voor diegenen die van macro duiken houden, is er geen tekort aan verbazingwekkend macro leven in Komodo. Op elke duikstek is een verbazingwekkend macroleven te vinden, maar op sommige plaatsen werd ik afgeleid door manta’s, en op andere werd ik afgeleid door eindeloze hoeveelheden koraal en vis. Het is moeilijk om op de kleine dingen te letten als je omringd wordt door honderden papegaaivissen en een koraaltuin zo groot als een voetbalstadion. Toch heb ik me door al die afleidende dingen heen geslagen en zoveel gaaf macroleven gevonden. Naaktslakken, kikkervissen, blauwe ringoctopussen, verschillende soorten schorpioenvissen, zeenaalden, flamboyante inktvissen waren maar een paar van de verbazingwekkende dingen die ik hier heb gezien.
DE GEKSTE STROMINGEN ALLER TIJDEN
Komodo is wereldberoemd om zijn onvoorspelbare en hectische stromingen. Bij de meeste duiken was er op zijn minst een soort stroming, of die nu constant was tijdens de duik, of halverwege veranderde. Niets ervan was voorspelbaar en zelfs als je de oceaan vanaf de boot overzag, kon er onder water van alles gebeuren. Je kunt moeiteloos de ene kant op drijven, en dan maakt een enorme thermocline het 5 graden kouder en duwt de stroming je in de tegenovergestelde richting. Het is een onschatbare ervaring voor een DMT naar mijn mening!
Tegen het einde van mijn divemaster cursus, waren de getijden compleet veranderd ten opzichte van toen ik begon. Dit betekende dat de stromingen overal in het park gekke, onverklaarbare dingen deden. Eén duikplaats in het bijzonder, Siaba Kecil, was bijzonder gek. Normaal gesproken is deze duikstek een prachtige driftduik langs een koraalwand die eindigt in een uitgestrekte en prachtige koraaltuin (of vice versa, afhankelijk van de stromingen).
Op deze specifieke dag, stromingen op steroïden zou een understatement zijn geweest. Tijdens de briefing wisten we dat de stromingen hectisch waren, maar zodra ik erin sprong, voelde ik dat ik met kracht werd meegetrokken. Ik heb al eerder in sterke stromingen gevaren, maar nog nooit in de buurt van dit. Ik voelde me compleet nutteloos om ook maar iets van zwemmen te doen. De truc is om gewoon te kalmeren, bewust te zijn, en te genieten van de rit. Terwijl we langs het koraal zoefden, kon ik vissen zien die rondgeslingerd werden als een salade.
Ik wilde me gewoon aan een rots vastgrijpen en de kracht van de stroming tegen mijn masker voelen. Toen we het einde van de duik naderden, gaf mijn computer 4 minuten duiktijd aan!! Normaal gesproken is Siaba Kecil een stromingsduik die een half uur duurt, maar wij deden het in een fractie van de tijd. We sloegen zelfs onze veiligheidsstop over omdat nog eens drie minuten zou hebben betekend dat we tot ver in het blauw zouden zijn afgedreven voordat we bovenkwamen.
Oppervlakte-intervallen
Hier hoeft niet veel over gezegd te worden. Oppervlakte-intervallen in Komodo zijn de beste. Niet alleen is het landschap rondom absoluut adembenemend, maar er is ook een goede kans dat je manta’s aan de oppervlakte ziet zwemmen. Dit betekent alleen dat je waarschijnlijk je snorkel en vinnen meeneemt in plaats van te dutten op de boot!
Vleermuis Eiland
Na een lange dag duiken, bezochten we een eiland vlakbij het resort waar honderdduizend vleermuizen woonden. Ze kwamen routinematig elke nacht naar buiten om te jagen. Ik had nog nooit vleermuizen in het wild gezien in deze aantallen, dus het was een coole ervaring om een paar biertjes te drinken bij zonsondergang terwijl we keken hoe deze jongens wakker werden om hun ding te doen.
EEN BEZOEK AAN DE KOMODOVARANEN
De Komodovaranen zijn eigenlijk een van de belangrijkste redenen waarom mensen dit deel van Indonesië bezoeken. Er wordt meer aandacht besteed aan de varanen dan aan het duiken. Als u bij Scuba Junkie verblijft, wordt de ochtend van de laatste dag meestal gereserveerd voor een kort bezoek aan de draken voordat u terugkeert naar Labuan Bajo. De eilanden Rinca en Komodo zijn het thuis van de Komodovaranen en uit ieders ervaringen bleek dat Rinca het mooiste was, dus daar gingen we heen. We legden onze boot aan bij de vele andere duikboten, en gingen naar de ingang om onze tickets te betalen.
Er zijn verschillende wandelmogelijkheden rond het eiland, variërend van 3 km tot 5 km. Met de zon in de schijnwerpers en nadat ik de avond ervoor mijn snorkeltest had gedaan (waar ik het in de volgende post over zal hebben), had ik een enorme kater, dus kozen we voor de 3 km wandeling. Op het eiland is een “resort” waar toeristen kunnen verblijven en het blijkt dat de komodovaranen allemaal rond het resort verblijven. We zagen ze binnen 5 minuten na het begin van onze “wandeling”.
De draken zijn zeker zoals geadverteerd. Er waren een paar grote jongens hier! Sommige bijna 3m lang! Er waren geen hekken of kooien, ze lopen rond zoals ze willen en we kwamen tot op een paar meter van hen voordat de gids ons zei niet verder te gaan. Voor degenen die het niet weten, Komodovaranen behoren tot de meest giftige dieren ter wereld.
Hun speeksel bevat een aantal intense bacteriën die ze gebruiken om hun prooi te verlammen, waardoor ze dieren kunnen bijten die veel groter zijn dan zij, en gewoon wachten tot ze instorten. Gemakkelijk leven. Voor het grootste deel, doen deze jongens niet veel. Tenzij ze eten of jagen, wat niet vaak gebeurt, doen ze net alsof ze de baas zijn.