Selayar Eiland ligt in de Flores Zee tussen Sulawesi Eiland en Flores Eiland. Een bergketen loopt langs de oostkant van het eiland en stijgt tot ongeveer 600 meter en daalt tot meer dan 2500 meter onder de oppervlakte. Er is een kans om alles te zien wat de tropische onderwaterwereld te bieden heeft op Selayar Eiland. Het Selayar eiland is een smal eiland dat 4000 meter uit de Banda zee oprijst. Het interessante hoogtepunt duiklocatie is ongeveer 3.000 meter lange huis rif bestaat uit ongerepte koraal hellingen en muren zijn dik bedekt met harde en zachte koralen, waar drift duiken kan worden gedaan.
Het zeeleven kan hier worden waargenomen, waaronder rifvissen, schildpadden, barracuda’s, rifhaaien, pelagische vissen, enz. Net ten zuidoosten van het eiland ligt het grootste koraalatol/Taka Bonerate Atol in dit gebied. De atollen rijzen abrupt op uit een diepe oceaangeul en bieden een verbazingwekkend wandduiken. Hier is een verscheidenheid aan koraalgroei en zeegras op deze atollen, franjeriffen en barrièreriffen. De riffen die de oostkant van Selayar eiland omringen zijn meestal steile wanden die vol zijn met overhangen en kleine grotten.
Sinds 2000 wordt dit gebied door de Indonesische regering beschermd als marien park om de natuurlijke rijkdommen van het eiland op het land en in de omringende zee te behouden. Selayar eiland kan worden bereikt per boot vanaf de kaap van Bira, die in het zuidoostelijke puntje van de provincie Zuid Sulawesi ligt en ongeveer 5 uur rijden van Makassar, de hoofdstad van de provincie Zuid Sulawesi, of per vliegtuig. Interessant. Dus kom hier en ontdek het zelf.
Geografie
Een noord-zuid georiënteerde keten van bergen met vulkanische kegels, halverwege onderbroken door de vallei van het Tempe-meer, loopt over de hele lengte van de provincie. Het Tineba-gebergte en het Takolekaju-gebergte vormen het noordelijke deel van de keten; deze twee gebergten, van elkaar gescheiden door steile kloofvalleien, lopen parallel aan elkaar en bestrijken het grootste deel van de noordelijke helft van de provincie. De hoogste top van Celebes, de berg Rantekombola, rijst op tot 3.455 meter in het noord-centrale deel van de provincie. Stromen, waaronder de Walanae, de Sadang, de Kobo, de Kalaena, de Koladu en de Kongkong stromen langs de westelijke en oostelijke hellingen van de bergen en over smalle laagvlakten aan de kust. De bergen zijn bedekt met dichte equatoriale bossen van teak, eik, banyan, ijzerhout en den; op grotere hoogten worden de bossen dunner. De beken zijn omzoomd door bomen, zelfs in gebieden die verder slechts schaars bebost zijn.
De bewoners van Zuid-Sulawesi zijn voornamelijk Bugis en Makassarese; de Toraja, een belangrijke inheemse minderheid, bewoont over het algemeen de hoogland gebieden. Het grootste deel van de bevolking hangt de Islam aan, hoewel veel Toraja christen zijn of plaatselijke godsdiensten belijden.
Een groot deel van de bevolking houdt zich bezig met landbouw, waarbij rijst, maïs, kopra (gedroogd kokosvlees), koffie, specerijen, plantaardige olie, suikerriet, sojabonen en zoete aardappelen tot de belangrijkste produkten behoren. De bossen leveren teak en rotan op. Ook de diepzeevisserij is belangrijk. Industriebedrijven produceren gemalen rijst, cement, dranken, chemicaliën, rubberproducten, verwerkte koffie, palmolie, geweven doek, papier, metaalwaren, houtsnijwerk, en matten en manden. Zilver, tin, nikkel en ijzererts worden gedolven. Belangrijke wegen lopen bijna parallel aan de westelijke en oostelijke kusten, en vele andere wegen verbinden de grotere steden die over het zuidelijke laagland verspreid liggen. De belangrijkste luchthaven bevindt zich in Makassar. Naast Makassar zijn Palopo, Parepare, Singkang en Watampone (Bone) de belangrijkste stedelijke centra.
Geschiedenis
Celebes maakte deel uit van het boeddhistische rijk Srivijaya op Sumatra tot de 14e eeuw, toen het werd opgenomen door het hindoeïstische rijk Majapahit op Oost-Java. Met de geleidelijke desintegratie van het Majapahit-rijk tegen het einde van de 15e eeuw ontstonden vele kleine staatjes verspreid over het eiland. De macht in het zuiden van Celebes wisselde tussen twee verwante etnische groepen, de Makassarese en de Bugis. Rond 1530 kwam de Makassarese staat Gowa naar voren als de sterkste staat, waarvan de heerser in 1605 de Islam aannam.
Kort na de aanvaarding van de Islam door Gowa vestigden de Nederlanders een handelspost in de stad Makassar, hetgeen leidde tot oorlog met Gowa en tot een alliantie tussen de Nederlanders en de Bugis vorst van Bone (nu Watampone), Arung Palakka. Met hulp van de Bugis versloegen de Nederlanders uiteindelijk de leider van de Gowa in 1669 en stelden hun positie in de regio veilig. In de 18e eeuw (ca. 1700-65) kwam Arung Singkang, een afstammeling van de Bugis koninklijke familie van Wojo, aan de macht en zette de oorlogsvoering met de Makassarese voort.
De Britten bezetten Celebes (1810-16) tijdens de Napoleontische oorlogen, en de Makassarese vielen de Britten aan in 1814 en 1816. Toen Celebes in 1817 weer aan de Nederlanders werd overgedragen, weigerden enkele van de zuidelijke staten van Celebes de Nederlandse suzereiniteit te erkennen. De staat Bone kwam in 1825 in opstand, en hoewel het verzet dat jaar tijdelijk werd onderdrukt door de gecombineerde strijdkrachten van de Nederlanders en de Makassarese, werd het pas in 1860 volledig onderdrukt. Tegen 1905 hadden de Nederlanders hun heerschappij over het hele eiland uitgebreid.
Na de Japanse bezetting (1942-45) tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Celebes schoorvoetend onderdeel van de nieuwe Nederlandse staat Oost-Indonesië. In Makassar vonden gevechten plaats, en na de nederlaag van de Nederlanders werd Celebes in 1950 deel van de Republiek Indonesië. Het eiland werd in 1960 verdeeld in twee grote bestuurseenheden, waarvan de ene de noordelijke regio omvatte en de andere het zuiden. In 1964 werden deze eenheden, als reactie op aanhoudende sociale en politieke onrust, verder opgesplitst in de vier provincies Centraal, Noord, Zuid, en Zuidoost Sulawesi. West Sulawesi werd gecreëerd uit het noordwestelijke deel van Zuid Sulawesi in 2004.