Over land is Komodo National Park een archipel van eilanden, beschilderd door dorre savanneachtige terreinen en een trotse thuisbasis van de grootste hagedis ter wereld – de legendarische Komodovaraan. Aan zee vormt het nationale park het hoogtepunt van de mariene biodiversiteit van de wereld, met meer koraal- en vissoorten dan waar ook ter wereld. Combineer deze twee in één amfibische safari, en je hebt een avontuur waar liefhebbers van dromen! Het enige probleem is om er te komen.
Allemaal aan boord! Een vernieuwd, levend piratenschip zorgde voor de modus, terwijl zeven gretige reizigers, twee duikmeesters, drie kapiteins en een kok voor de middelen zorgden. Luxueus zijn een “openlucht” badkamer, een groot houten zonnedek, slaapvertrekken in stapelbedden en, natuurlijk, VOEDSEL – exotisch fruit, vers gevangen zeevruchten en geurige Indonesische basisgerechten gekookt door de beste kok die deze zeeën ooit gekend hebben.
In oostelijke richting zeilend vanaf de Gili eilanden, langs de noordelijke kusten van Lombok en Sumbawa, zagen we tijdens onze eerste drie zeedagen niets dan soepel zeilen en opmerkelijk duiken. Minder technisch van aard, maar ongeëvenaard in schoonheid, bood elke duik de gelegenheid om vaardigheden aan te scherpen ter voorbereiding op wat komen ging.
De wateren van Komodo National Park, een vat vol verwarde stromingen, worden geteisterd door draaikolken en snel bewegende getijden. Een nachtmerrie voor de navigator en de ultieme uitdaging voor de duiker, op het moment dat we de parkdrempel overschreden was er geen weg meer terug!
De belangrijkste waarschuwing van onze duikleraar was simpel: “Als we het water raken, sta je er alleen voor.” Het komt erop neer dat als de stroming je van een duikplek wegdrijft, of een neerwaartse stroming je verder de diepte in trekt, de duikmeesters je niet achtervolgen. Geruststellend, huh?
Castle Rock, een met koraal begroeide bergtop die zo’n 80 voet onder de oppervlakte ligt, was mijn favoriet van de serie duiken. Bij een zogenaamde negatieve instap, het moment dat we het wateroppervlak doorbraken, was een krachtige duik naar beneden vereist. Felle stromingen en slecht zicht deden hun best om mijn afdaling in de war te sturen, maar na een paar minuten van pittig zwemmen en een gehaaste egalisatie, zag ik de site!
Jackpot! Uh, meer als haaienpot. Terwijl ik mijn drijfvermogen op orde bracht, brachten drie witpuntrifhaaien mij op orde. Ze sliepen vlak onder mijn vinnen en ik dankte mijn gelukkige sterren voor mijn goede drijfvermogen – anders was ik midden in hun slaapkamer terechtgekomen. Voorzichtig uit de haaiengang lopend, ging het spektakel verder toen tientallen witpuntrifhaaien en zwartpuntrifhaaien zich van achter het dikke blauwe gordijn van de zee openbaarden. Deze zijn eerst te herkennen aan hun stralend witte “glimlach” en vervolgens aan hun prominente rugvinnen die er vlak achteraan komen. Gebiologeerd door de duizelingwekkende rijen tanden en de doodkoude blik, zette ik me vastgevroren op de richel voor de meest opwindende duik van mijn leven.
Nadat ik Komodo’s draken uit de diepte had overleefd, was het tijd om hun soortgenoten daarboven uit te dagen. Met een lengte van ongeveer 2 meter, een gewicht van meer dan 200 pond en zo’n 60 tanden, vertegenwoordigen de Komodovaranen duizenden jaren van carnivore aanpassing. Net als haaien zijn hun tanden gekarteld en vervangen ze zich regelmatig, zodat ze voldoende vlees kunnen scheuren.
Net als slangen hebben komodovaranen reticulerende kaken, waardoor ze grote prooien kunnen verorberen. En verwant aan alligators, kunnen draken prooien verslaan die 10 keer zo groot zijn als zij. Dit is te danken aan een kenmerk dat typisch is voor de Komodo – een virulente, dodelijke bacterie die met slechts één beet wordt geïnjecteerd. Terwijl het gif zich door de bloedbaan verplaatst, worden de prooien zwak en trekken zich uiteindelijk terug naar de dichtstbijzijnde waterput voor herstel. De draken weten echter dat er geen herstel zal zijn. Terwijl ze zich rond de drinkplaats opstellen, wachten de draken geduldig tot het dier op het randje van de dood is, alvorens de daad af te maken, waarbij ze alles opeten, behalve af en toe een schedel of gewei.
Ik wist vóór mijn reis heel weinig over deze wezens en zette voet op het eiland Rinca met een blije, landrotse pep in mijn stap. Bijna huppelend over het stoffige pad naar het gebouw van het parkreservaat, was ik geschokt toen ik ontdekte dat het ontvangstcomité uit talloze draken bestond. Ze hingen in de schaduw van een paar afdakjes en hielden ons in de gaten. Bedekt met ruwe schubben en met een uitgesproken Jura bouw, kwam het bij me op dat we naar een stukje verleden aan het kijken waren – de oudste levende afstammeling van de dinosaurussen. Stil, stoïcijns en onbeweeglijk, ze zouden in het verschroeide landschap geschilderd kunnen zijn, ware het niet dat ze één vitaal teken herhalen – een lange, slangachtige tong, die rondfladdert, zijn kaken likkend ter voorbereiding van zijn volgende onvermijdelijke maaltijd.
We sloten ons aan bij een plaatselijke gids voor een eilandtour, en onze enige vorm van bescherming werd gevormd door zijn 1 meter 80 lange, drijfnatte gestalte en zijn lange stok met wensbeentjes. Hij verzekerde ons van onze veiligheid, maar toen we de eerste schedel van een waterbuffel vonden, zonk mijn hart. De realiteit van wat we aan het doen waren overspoelde me. De draken mogen dan traag lijken met een moeizame, viervoetige tred, maar hun bliksemsnelle reflexen en giftige beet waren niet te onderschatten. Sommigen lagen op de rotsen te weken in de zon, terwijl anderen geduldig wachtten in het droge struikgewas. Maar elke draak die we zagen had één ding gemeen – ze hielden ons altijd in de gaten!
Na acht dagen zeilen, een dozijn duiken van wereldklasse en een trip om de beruchte draken te zien, lieten we het anker vallen op de Gili eilanden, $1,000 armer. Maar we voelden ons een miljoen keer rijker, omdat we alle wonderen van Komodo National Park op de meest spectaculaire manier hadden ervaren!
Hallo allemaal! Mijn naam is Regina Busse -aka- Reggie. Reisauteur, avonturenjunkie en aspirant-reisshowhost zijn slechts een paar van mijn M.O.’s! Geboren en getogen in Omaha, Nebraska mijn waarden zijn Midwest, maar mijn perspectieven zijn mondiaal. Op mijn 28ste reisde ik naar meer dan 40 verschillende landen, een ooit vergezochte droom om te reizen, is werkelijkheid geworden. Nu is het mijn passie, mijn missie om anderen aan te moedigen en te inspireren om hetzelfde te doen!
De eerste manier is via de Backpackers Gezocht webpagina. Een verzameling van al mijn blogs, reistips en leuke backpacking video’s. Ik heb ook een Twitter (BackpackersWntd), Facebook en YouTube account http://www.youtube.com/user/backpackerswanted?feature=mhee aangemaakt om mijn doel verder te verspreiden.
Een andere manier is het posten van artikelen, zoals deze, zodat geïnteresseerde reizigers kunnen lezen en geïnspireerd worden om de weg op te gaan!
De laatste manier is door middel van een reizen show. Ik bracht afgelopen winter filmen een reizen tv-serie getiteld, “Backpackers Gezocht”, en uiteindelijk ondertekend met een bedrijf die is nu winkelen mezelf en de show aan netwerken. Klinkt geweldig in theorie, maar om te worden opgemerkt door een netwerk, moet ik een volgende. Ik heb geweldige reizigers zoals jullie nodig om de onderneming te steunen!!! Hoe meer verkeer naar de Backpackers Gezocht webpagina, Facebook, Twitter en YouTube accounts verhoogt mijn kansen op het krijgen van “ontdekt”.
Tot slot, DANK JE, DANK JE, DANK JE! Elk klein bezoekje, klikje, of LIKE helpt. Ik waardeer en waardeer uw steun echt!